Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Nemo igitur esse beatus potest. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Audeo dicere, inquit. Rationis enim perfectio est virtus; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Non semper, inquam; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Venit ad extremum; Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Nam his

libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Odium autem et invidiam facile vitabis. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Quod cum dixissent, ille contra. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.

Satis est ad hoc responsum. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Utram tandem linguam nescio? Que Manilium, ab iisque M. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Tu quidem reddes;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Duo Reges: constructio interrete. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Quippe: habes enim a

rhetoribus; Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;