Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Sed ad rem redeamus; Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Iam enim adesse poterit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Cur iustitia laudatur? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Si longus, levis dictata sunt. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Ut id aliis narrare gestiant? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Duo Reges: constructio interrete. Verum hoc idem saepe faciamus. Quid Zeno? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

De hominibus dici non necesse est. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sin aliud quid voles, postea. Quod autem satis est, eo

quicquid accessit, nimium est; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quid est enim aliud esse versutum? Quae cum dixisset, finem ille. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Sed haec nihil sane ad rem; Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Non igitur bene. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Id est enim, de quo quaerimus. Cave putes quicquam esse verius. At hoc in eo M. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?

Bork Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? An eiusdem modi? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Cui Tubuli nomen odio non est? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Nemo igitur esse beatus potest. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona

praeterita grata recordatione renovata delectant. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. At coluit ipse amicitias. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.