An tu me de L. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. De quibus cupio scire quid sentias. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid enim? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Duo enim genera quae erant, fecit tria. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Sed ad bona praeterita redeamus. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Si enim ad populum me vocas, eum. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Moriatur, inquit. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto

gaudio affecit, quanto L. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Eaedem res maneant alio modo. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quod equidem non reprehendo; Sed quod proximum fuit non vidit. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

Duo Reges: constructio interrete. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Hoc enim constituto in

philosophia constituta sunt omnia. Ergo, inquit, tibi Q. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;