Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sin aliud quid voles, postea. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Iam in altera philosophiae parte. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Maximus dolor, inquit, brevis est. Quod vestri non item. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Tubulo putas dicere?

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Oratio me istius philosophi non offendit; Si id dicis, vicimus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Homines optimi non

intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quonam, inquit, modo?

Bork Pollicetur certe. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sint ista Graecorum; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed

etiam legibus partam. Sed ille, ut dixi, vitiose. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Duo Reges: constructio interrete. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Non igitur bene. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;