Quae cum dixisset, finem ille. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Quis enim redargueret? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Prave, nequiter, turpiter cenabat;

Itaque ab his ordiamur. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Et quidem, inquit, vehementer errat; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Pollicetur certe. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Tum mihi Piso: Quid ergo? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Idemne, quod iucunde? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Que Manilium, ab iisque M. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;

Non igitur

de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Summus dolor plures dies manere non potest? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ratio quidem vestra sic cogit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quid censes in Latino fore?