Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Moriatur, inquit. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Nulla erit controversia. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Sint ista Graecorum; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quis Aristidem non mortuum diligit? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Erit enim mecum, si tecum erit. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Prave, nequiter, turpiter cenabat;

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Disserendi artem nullam habuit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quid censes in Latino fore? Non

potes, nisi retexueris illa. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Nescio quo modo praetervolavit oratio. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nos commodius agimus. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Sed plane dicit quod intellegit. Primum quid tu dicis breve? Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? At enim hic etiam dolore.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Sed nunc, quod agimus; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Itaque contra est, ac dicitis;

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Non est igitur voluptas bonum. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Peccata paria. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Quid iudicant sensus? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Sed haec nihil

sane ad rem; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Duo Reges: constructio interrete. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Hunc vos beatum; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;