Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Cur deinde Metrodori liberos commendas? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sed ad illum redeo. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Istic sum, inquit. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos

contextus rerum. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Duo Reges: constructio interrete. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Qui convenit? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Tria genera bonorum; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. At multis malis affectus. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Que Manilium, ab iisque M. Cur id non ita fit?

Nunc agendum est subtilius. Quid me istud rogas? Illa sunt similia: hebes acies

est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quae contraria sunt his, malane?

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quid enim possumus hoc agere divinius? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Non est igitur voluptas bonum. De illis, cum volemus. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.