Poterat autem inpune; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quis Aristidem non mortuum diligit?

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Praeteritis, inquit, gaudeo. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Qui est in parvis malis.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quae contraria sunt his, malane? Nemo igitur esse beatus potest. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? At modo dixeras

nihil in istis rebus esse, quod interesset. Non risu potius quam oratione eiciendum? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

ALIO MODO. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Non laboro, inquit, de nomine. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Duo Reges: constructio interrete. Sed fac ista esse non inportuna; Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. In qua

si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?