Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Eam stabilem appellas. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Quod cum dixissent, ille contra.

Et nemo nimium beatus est; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nunc vides, quid faciat. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Qui autem

esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quod vestri non item. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Non est igitur voluptas bonum. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Itaque his sapiens semper vacabit. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Duo Reges: constructio interrete. Quaerimus enim finem bonorum. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quo modo? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.

Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quis hoc dicit? Quid enim? Proclivi currit oratio. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem

vacuitatem doloris. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.