Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Suo genere perveniant ad extremum; Nihilo magis. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. An hoc usque quaque, aliter in vita? Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Duo Reges: constructio interrete. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Frater et T. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed haec omittamus; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Cui Tubuli nomen odio non est?

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quid censes in Latino fore? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; At iste non dolendi status non vocatur

voluptas. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Bork Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Quis est tam dissimile homini. Se omnia, quae secundum naturam sint, b o n a appellare, quae autem contra, m a l a. Praeclare hoc quidem. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Summae mihi videtur inscitiae. Cur, nisi quod turpis oratio est?

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sed haec in pueris; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Si

enim ad populum me vocas, eum. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.