Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Suo genere perveniant ad extremum; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Illud non continuo, ut aeque incontentae. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? At iam decimum annum in spelunca iacet. Et nemo nimium beatus est; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Verum audiamus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Duo Reges: constructio interrete. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Sedulo, inquam, faciam. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Idem adhuc; Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quae duo sunt, unum facit.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Bork Immo videri fortasse. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si

quid attuleris, quam te reprehenderim.