Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Bork Cave putes quicquam esse verius. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Falli igitur possumus. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Bonum incolumis acies: misera caecitas. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Sint modo partes vitae beatae.

Quare ad ea primum, si videtur; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sed quid minus probandum quam esse aliquem

beatum nec satis beatum? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Maximus dolor, inquit, brevis est. Age, inquies, ista parva sunt. Conferam avum tuum Drusum cum C. Ac tamen hic mallet non dolere. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quae cum praeponunt, ut sit

aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Duo Reges: constructio interrete. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Sed tamen intellego quid velit. De illis, cum volemus. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.