Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Bonum valitudo: miser morbus. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. At hoc in eo M. Erat enim res aperta. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quonam modo? Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.

At multis se probavit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Neutrum vero, inquit ille. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque

sapientium non beatus. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Disserendi artem nullam habuit. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Duo Reges: constructio interrete. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Bork Sedulo, inquam, faciam. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quibus ego vehementer assentior. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere;

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Hic ambiguo ludimur. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.