Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age, inquies, ista parva sunt. Quid est igitur, inquit, quod requiras? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quis est tam dissimile homini.

Erat enim Polemonis. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Si longus, levis; Age, inquies, ista parva sunt. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

An tu me de L. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Quis istum dolorem timet? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Tuum credibile? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Tum mihi Piso: Quid ergo? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Ita prorsus, inquam; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Si enim ad populum me vocas, eum.

Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sed ad bona praeterita redeamus. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Tu quidem reddes; Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Mihi enim satis est,

ipsis non satis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?