Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Bonum liberi: misera orbitas. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quae est igitur causa istarum angustiarum? At enim hic etiam dolore. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Primum divisit ineleganter; Age sane, inquam. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Itaque his sapiens semper vacabit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quare ad ea primum, si videtur; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Cave putes quicquam esse verius. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Expressa vero in iis

aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Hos contra singulos dici est melius. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.

Bork Primum divisit ineleganter; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Itaque contra est, ac dicitis; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age sane, inquam. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Duo Reges: constructio interrete. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quid est enim aliud esse versutum? Quod totum contra est. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sint ista Graecorum; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Suo enim quisque studio maxime ducitur. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Qui autem de summo bono dissentit de tota

philosophiae ratione dissentit.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quid censes in Latino fore? Cur iustitia laudatur? Urgent tamen et nihil remittunt. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Easdemne res? Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.