Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Dici enim nihil potest verius. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; An tu me de L. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Immo alio genere;

Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice

disputare? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Quis Aristidem non mortuum diligit? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Duo Reges: constructio interrete. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Collatio igitur ista te nihil iuvat. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Ita nemo beato beatior.

Bonum incolumis acies: misera caecitas. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine

appellas? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Minime vero, inquit ille, consentit.