Non semper, inquam; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nunc agendum est subtilius. Num quid tale Democritus? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quid censes in Latino fore?

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Scrupulum, inquam, abeunti; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Ne in odium veniam, si amicum

destitero tueri. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Laboro autem non sine causa;

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; At enim sequor utilitatem. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Dici enim nihil potest verius. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Cave putes quicquam esse verius. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi

serviremus, aliud negotii nihil habemus. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut id aliis narrare gestiant? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Minime vero istorum quidem, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.