Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Non est igitur summum malum dolor. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ratio quidem vestra sic cogit. Duo Reges: constructio interrete. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Nunc de hominis summo bono quaeritur; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sin aliud quid voles, postea. Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Pauca mutat vel plura sane; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Quamvis enim

depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Confecta res esset. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Rationis enim perfectio est virtus; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sed potestne rerum maior esse dissensio? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Immo videri fortasse. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Omnis enim est natura diligens sui. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Bork Utram tandem linguam nescio? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quod ea non

occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Restatis igitur vos;

Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Bork Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Quod quidem iam fit etiam in Academia.