Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quibus ego vehementer assentior. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ac tamen hic mallet non dolere. Sed ad bona praeterita redeamus. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Hoc est non dividere, sed frangere. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quis hoc dicit? Duo Reges: constructio interrete. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Hoc enim identidem dicitis, non

intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Scisse enim te quis coarguere possit? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Praeteritis, inquit, gaudeo. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Nam ante Aristippus, et ille melius. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Nos cum te, M. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quid, de quo nulla dissensio est?

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Negare non possum. Memini me adesse P. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ne

amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Sed videbimus. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?