Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Recte, inquit, intellegis. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Bork Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Nihil ad rem! Ne sit sane; Tum mihi Piso: Quid ergo?

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quae duo sunt, unum facit. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

Quod iam a me expectare noli. Nihil ad rem! Ne sit sane; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Iam in altera philosophiae parte. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura

cernitur. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Id mihi magnum videtur. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Hos contra singulos dici est melius. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Duo Reges: constructio interrete. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. At enim hic etiam dolore.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Itaque contra est, ac dicitis; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara

vita amissa est? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?