Sed nimis multa. Nemo igitur esse beatus potest. Utram tandem linguam nescio? Sed quod proximum fuit non vidit.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Et nemo nimium beatus est; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid de Pythagora? Quid de Pythagora? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Duo Reges: constructio interrete. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Hoc non est positum in nostra actione. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Itaque his sapiens semper vacabit. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Moriatur, inquit.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Nihil sane. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Bork Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam

bonum.

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Erat enim Polemonis.

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Primum quid tu dicis breve? Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Estne, quaeso, inquam, sitienti in

bibendo voluptas? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?